Z wielkim smutkiem żegnam w imieniu redakcji „Ekonomisty” jednego z czołowych polskich ekonomistów, Profesora Stanisława Rączkowskiego, wieloletniego członka Rady Programowej naszego pisma. Tak niedawno obchodziliśmy 90-lecie Jego urodzin, które wyznaczyło też 70-lecie Jego pracy naukowej.

Jego wkład do nauki rozpoczęła napisana na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem profesora Edwarda Taylora praca doktorska, poświęcona teorii pieniądza J.M. Keynesa. Spotkała się ona z wielkim uznaniem. Opublikowana po raz pierwszy tuż przed wybuchem wojny, została wznowiona wkrótce po jej zakończeniu, a jej autor stał się szybko autorytetem naukowym w dziedzinie pieniądza i polityki gospodarczej. W ciągu długiego życia ogłosił potem wiele prac, zwłaszcza na temat światowej sytuacji płatniczej i międzynarodowego systemu finansowego.

Przede wszystkim jednak był Stanisław Rączkowski niestrudzonym nauczycielem młodzieży. Pracę tę rozpoczął już podczas okupacji niemieckiej, wykładając w działającym w Warszawie zakonspirowanym Uniwersytecie Poznańskim. Natychmiast po wojnie rozpoczął wykłady z dziedziny teorii pieniądza i polityki pieniężnej na SGH w Warszawie i Łodzi, po czym aż do przejścia na emeryturę prowadził wykłady w SGPiS. Jego pełen życzliwości stosunek do młodzieży zjednywał mu zawsze powszechną sympatię i uznanie.

Był też działaczem społecznym. Był jednym ze współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego i wybitnym uczestnikiem jego prac niemal do ostatka. Jego czynne zainteresowanie kształceniem młodzieży sprawiło, że przez kilkanaście lat brał aktywny udział w prowadzeniu organizowanych przez PTE corocznych Olimpiad Wiedzy Ekonomicznej dla uczniów liceów,

Przewodniczył przez szereg lat Komitetowi Ekonomicznemu Polskiej Akademii Nauk.

Stanisław Rączkowski należał do tego pokolenia polskich ekonomistów, które na podstawie własnych przeżyć przedwojennych i okupacyjnych było szczególnie wyczulone na zacofanie i biedę swego kraju. Było dla niego oczywiste, że bez względu na kształt polityczny i ustrojowy trzeba maksimum energii poświęcić dziełu odbudowy i rozwoju kraju. To też obok pracy naukowej i społecznej zaangażował się czynnie w prace organów państwa - od Centralnego Urzędu Planowania przez Narodowy Bank Polski do aktywnej działalności na niwie międzynarodowej w charakterze delegata polskiego w różnych negocjacjach i konferencjach, a wreszcie na stanowisku radcy finansowego w Ambasadzie Polski w Waszyngtonie. Po powrocie do kraju pełnił szereg funkcji doradczych.

Dzięki swej wiedzy i doświadczeniu Profesor Stanisław Rączkowski zdobył sobie szerokie uznanie nie tylko w kraju, lecz także w świecie jako naukowiec i ekspert. Zapraszany przez wiele najpoważniejszych uczelni i instytutów, prowadził wykłady w wielu krajach i na wielu uniwersytetach, a także brał udział w pracach różnych międzynarodowych zespołów badawczych i doradczych.

Był człowiekiem o niezrównanej skromności i życzliwości dla ludzi. W polskim środowisku ekonomicznym cieszył się powszechnym szacunkiem i miłością. Tracimy w Nim nie tylko nauczyciela, ale też serdecznego przyjaciela.

Cześć Jego pamięci

Zdzisław Sadowski